Yorum : Çürük ve Harabe - Jonathan Maberry (Parodi)

Goodreads Puanı: 4.15

Kitabın Orjinal Adı: Rot and Ruin (Benny Imura #1)

Yazar: Jonathan Maberry

Sayfa Sayısı: 473

Yayınevi: Parodi Yayınları

Türü: Young Adult, Horror

Bir insanın hayatını belirleyen, nasıl biri olduğunu veya olabileceğini hissettiren, hassas dengeli kararlara varılan kimi anlar vardır. Yaşam ya da ölüm, umut ya da hayal kırıklığı, zafer ya da mağlubiyet; o anlar ne tesadüfle çözülür ne de şansla. Bunlar öyle anlardır ki insan yaşam hakkını ya kazanır ya da kaybeder.

Arka Kapak:
Yalnızca iki seçeneğiniz var: Çalışmak ya da ölene hatta öldürülene kadar aç kalmak. Zombiler tarafından işgal edilen çorak bir ülke. Kendi yasalarıyla çevrelenmiş küçük bir kasaba. Burada 15 yaşına giren herkes çalışmak zorunda. Çitlerin içinde veya dışında, çalışmayanın sonu açlıktır.
Benny artık 15 yaşındadır. Çalışmak için birçok iş dener ancak bir türlü başarılı olamaz. Abisi Tom'un sürdürdüğü aile mesleği ise ona göre değildir. Fakat çaresiz kalan Benny, bu işi kabul eder. O bir zombi avcısıdır artık. Ancak istemeyerek üstlendiği bu görev ona bambaşka bir şey öğretir: İnsan olmanın ne demek olduğunu...
Jonathan Maberry'nin, zombi cehenneminde kendi yolunu bulmaya çalışan bir gencin olgunlaşma evresini ustalıkla kaleme aldığı eseri Çürük ve Harabe'yi soluksuz okuyacaksınız.  



Öncelikle yazarı alkışlamak istiyorum. Şimdiye kadar hiçbir kitapta karakterin 15 yaşında olduğunu bu kadar hissetmemiştim. Yazar 15 yaşındaki bir çocuğun aklından geçen ergen triplerinin tamamını kitaba geçirebilmiş. Hatta o kadar geçirebilmiş ki, bazen "off snne be slq...ok kib bye." diyesim gelmedi değil. Bazen de ana karakterimiz Benny'nin kafasını duvara sürterek kıvılcım çıkartasım geldi. Kime anacım bu triplerin, kime yani...

Benny, abisi Tom hakkında çok ön yargılıydı. Etrafındaki insanların abisini abarttığını düşünüyordu ama abisiyle birlikte Harabe'ye çıktıkları zaman yaşadığı farkındalığı gördük, hatta kafasında düşen köşeli jetonun sesini duyduk. O jeton düşmeseydi Benny'nin aklında bir sıkıntı olduğunu düşünürdüm. Tom'u korkak sanıyormuş çocuk. Bak sen bak.Konuşana bak.Korkundan çit kenarındaki işi reddettin be -_- 

Şahsen Tom benim kalbimde bile yer edindi. Kişilik özellikleri beni benden aldı. Ne zamandır böylesine karakter sahibi bir kitap kahramanına denk gelmiyordum. (Galiba Barrons'tan beri)

Biraz da kız karakterlerden bahsedeyim. Çilli güzel Nix... Azcık kör (gözünün önündekini görmüyor), azcık güçlü, azcık mal, azcık kibar, azcık kıskanç.... Her şeyden azcık azcık kapmış Nix. Ama çenesi çok düşük maşallah -_-  Benny'yle aralarında bir şey olsun diye kafalarını tutup benim yaklaştırmam gerekecekti az daha. Neymiş efendim, Benny en yakın arkadaşına söz vermişmiş, arkadaşlar arasında aşk olmazmış. Kimi kandırıyorsunuz siz, duyguların önüne ne geçebilir ki. (Tabi o duyguların olmamasını tercih ederdim. Nix'i çok sevdiğim söylenemez.)


Bir de Kayıp Kız'ımız var. Benim Tom'dan sonraki favorim. Yazar Kayıp Kız'ı da oldukça realist duygular içinde yazmış. Fazlasıyla güçlü ve fazlasıyla vahşi... Onun koşullarında, onun başına gelenlerden sonra olması gerektiği gibi.

Kitapta beni ağlama raddesine getiren bir olay oluyor ki, yazar o an yanımda olsaydı gırtlağına yapışırdım. -_-

Kitaba 4 puan veriyorum. Mutlaka okuyun, tavsiye edin. Olay örgüsü güzel, karakterler güzel yansıtılmış, heyecanlı (fazlasıyla), eğlenceli. Betimlemeler de yerinde. Ama sanki bir şey eksik gibiydi. Bir puan kırmamın tek nedeni bazen kitabın çok çocuksu olması ve hemen ardından çocukların kaldıramayacağı olayların gerçekleşmesi oldu.